van woestijn tot jungle !

Hoihoi!

Mijn laatste blogje was volgens mij geeindigd in iguazu wat betekent dat ik heel wat te vertellen heb!

Ik heb rond oud en nieuw een paar dagen in Paraguay doorgebracht en het was precies zoals anderen mij vertelt hadden: helemaal niks... de bus dropte mij als gringo bij de grensovergang en ik mocht mijn eigen weg vinden naar het busstation.  Ondanks alle waarschuwingen: loop niet in je eentje, neem een taxi, was ik eigeneijs genoeg om toch mijn eigen weg te vinden. De taxi kostte nl 12e terwijl het maar 500m lopen zou zijn. Helaas bracht mijn gps mij in een sloppenwijk waar ik als blank meisje met enorme tas (en helemaal doorweekt door de tropische regenbui) een vermakelijk uitzicht was. Nou was dat niet zo erg ware het niet dat er geen busstation te vinden was... na veel vragen kwam ik na een uur heuvel op en af  lopen met bepakking bij een soort van buskerkhof uit waar ik verwezen werd naar een zeer rammelende bus die mij gelukkig wel bij het juiste station afzette ( wat natuurlijk verre van 500m bleek te zijn). Nou na dit geweldige begin nam ik de bus naar de hoofdstad asuncion. Helaas was hier voornamelijk veel armoede te zien en was alles dicht vanwege de feestdagen.  Mijn hostel had een heerlijk diner voorbereid voor oudejaarsavond maar verder vrij weinig highlights dus ik vluchtte snel terug naar Argentinië!

Na vier bussen (klapband, benzine leeg etc) en heel wat vertraging kwam ik dan eindelijk aan in een pueblo in de buurt van salta. Mijn hostel was fantastisch en prachtig gelegen in de bergen. Het hostel staat bekend als 'partyhostel' dus ik vermaakte me prima. Naast het dag rn nachtleven ontdekt te hebben van salta zelf heb ik een tweedaagse roadtrip gemaakt met twee anderen. De omgeving was echt adembenemend mooi van rijk beboste bergen tot kleurrijke canyons en tot slot fantastische wijngaarden.  Smiddags kwamen we aan in cafayate waar we meteen op zoek gingen naar de (gratis!) Wijnproeverijen :). Na vele wijntjes gingen we de volgende morgen weer vroeg op pad naar cachi, een klein dorpje in de middle of nowhere. Over een dirtroad door de woestijn, kaktusvelden en letterlijk deels in de wolken was dit weer een prachtig uitzicht.  In cachi hadden we een korte stop voor lunch. Menukaarten hadden ze niet, je werd gewoon een enorm stuk vlees geserveerd recht van de bbq met wat bijgerechtjes en natuurlijk enorme flessen bier.

Na de roadtrip ging ik al snel door naar san pedro de atacama in chili! Over de Andes waar je naast rotsen en zand alleen af en toe wat alpaca's zag. San pedro is een woestijnoase met fantastische mogelijkheden tot uitstapjes in de omgeving: van vulkanen en geisers tot prachtige valleien, laguna's en een 'kleine' zoutvlakte.

Na san pedro was het dan eindelijk tijd voor Bolivia.  Samen met twee leuke Duitse meisjes had ik een driedaagse jeeptour geboekt richting uyuni. We gingen direct enorm de hoogte in wat duidelijk te merken was. Zodra je de jeep uitliep was je al bijna buiten adem en zodra je op normale snelheid liep zag je al zwarte vlekken voor je ogen verschijnen. De eerste avond sliepen we in een heel koud hostel op meer dan 4.5km hoogte. Ondanks de vele cocablaadjes (die in grote hoeveelheden voor cocaïne worden gebruikt maar in kleine hoeveelheden ook zeer goed helpen tegen hoogteziekte) waren we allemaal behoorlijk ziek. Iedereen werd snachts happend naar adem en met enorme hoofdpijn wakker maar gelukkig zakte dat overdag wel weg. De omgeving was ontzettend mooi en maakte de hoogteziekte meer dan goed. Veel woestijnachtig gebied met heel heldere laguna's, geisers, heel veel alpaca's en flamingo's en bijzondere rotsformaties. Op hetzelfde moment reed ook de dakarrace naar uyuni (wat een enorm groots spektakel is voor alle steden op de route) en onze jeeps reden zelfs nog een stukje tegen de auto's in! Met tot slot de grootste zoutvlakte ter wereld, vooral ook bekend van de cheesy perspectief foto's die je daar kan nemen en wat onze groep natuurlijk ook niet kon laten!

Na sucre namen we afscheid van een groot deel vd groep maar de duitse meisjes reisden met mij mee naar potosi. Potosi ligt ook extreem hoog en was eerst een van de rijkste steden ter wereld vanwege de mijnen. De mijnen zijn nog steeds actief en we wilden dan ook graag ervaren hoe dat is.

We gingen mee met een oudmijner die ons veel uitlegde. We moesten hetzelfde ritueel volgen als alle mijnwerkers om pachamama (moeder aarde) te vragen ons weer veilig uit de mijnen te krijgen. Dat ritueel begon met een shotje van 96% alcohol (om jawel 9.00 sochtends) en vervolgens Het kauwen van de cocablaadjes met een katalysator voor energie. Eenmaal bij de mijnen gingen we door een zeer smalle ingang naar binnen. Als enige verlichting hadden we onze hoofdlampjes en de ruimte werd maar kleiner en kleiner. Door de hoogte waren we heel snel buiten adem en in combinatie met het gebukt lopen door een pikdonkere ruimte in enkelhoog water werd het steeds angstaanjagender. Na ongeveer twee km de berg in gelopen te zijn ben ik gestopt. Waar het buiten 18º was was het in de kern van de mijn 45º. Ik werd ontzettend duizelig door het zuurstoftekort en ik durfde absoluut niet verder aangezien de ruimte inmiddels zo klein werd dat we moesten kruipen en er dus geen enkele manier was om zomaar om te keren. 1 meisje wilde wel verder dus uiteindelijk heb ik 50min alleen in het donker door moeten brengen 2km diep in de berg alleen afgeleid door het geluid van mijnwerkers. Het was een bijzondere ervaring en hierdoor besef ik pas echt hoe zwaar deze jongens het hebben maar ik ga iig nooit meer terug. Onderweg kwamen we mijnwerkers tegen (twee leken niet ouder dan 13) die met zijn drieën probeerden een mijnkarretje met het gewicht van een taxi op te tillen. Waar wij al lopend buiten adem raakte moeten zij ongeveer zes uur per dag in deze omgeving heel veel werk verzetten voor uiteindelijk 200euro per maand. De mijnen zijn ook zeker niet veilig (40 doden per jaar) en vandaar dat ze allemaal vertrouwen op pachamama en meerdere rituelen uitvoeren om elke dag weer levend de mijn uit te komen.

Na potosi ging ik door naar sucre. Sucre is een hele gezellige studentenstad waar ik dan eindelijk een spaans cursus heb gevolgd. Na een weekje priveles (voor maar 4e per uur) heb ik inmiddels de basis wel onder de knie wat toch erg handig is ;).

Om het hele verhaal niet te langdradig te maken vertel ik de volgende keer wel meer over de jungleavonturen en rest van Bolivia ;).

Besos!