when i was in...
Blijf op de hoogte en volg Claudia
09 December 2013 | Uruguay, Montevideo
Hoihoi!
Mijn laatste week stage was weer op de kinderafdeling in braganca. Er waren genoeg interessante cassusen maar helaas konden de nieuwe co's niet zo goed engels waardoor het ook wat saai werd. Ik keek dan ook wel weer erg uit naar de volgende bestemming! Na afscheid genomen te hebben van mn huisje van de afgelopen maand en alle studenten daar ging ik op weg naar Porto Alegre. 24 uur later was ik dan eindelijk op mijn eindbestemming maar helaas deed het hostel niet open. Nou vond ik dat niet heel gek om half 8 op zondagochtend maar na zo'n 3.5u wachten begon ik me toch wat zorgen te maken... Natuurlijk was er verder ook niks open en had ik mijn, niet al te lichte, tas bij me . Gelukkig waren er twee Franse meisjes die nog niet bij hun couchsurfhost durfden aan te bellen dus kon ik met hen de frustraties uitwisselen van het reizen in Brazilië. Niemand die engels kan( ook niet in de op 1 na grootste busterminal ter wereld), alleen kunnen reserveren met een br. ID, geen online tijdschema's etcetc. Toen ik net een ander hostel geboekt had deden ze dan eindelijk open. De eigenaar bleek nog in bed te liggen en ik was de enige gast. Uiteindelijk had ik het hele hostel dus twee nachten voor mezelf wat wel erg luxe voelde voor 9e per nacht :p. Porto alegre is een mooie havenstad in het zuiden van Brazilië. Naast een leuk historisch centrum hebben ze ook fantastische winkels die ik angstvallig vermeden heb aangezien ik momenteel met elke trip alweer spijt heb van de hoeveelheid kleding die ik heb meegenomen ( alhoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat alles absoluut noodzakelijk is)
Na porto alegre ging ik dan eindelijk richting Uruguay. Ik had al allemaal horrorverhalen gelezen over de grensovergang dus ik was redelijk voorbereid. De Braziliaanse buschauffeurs stoppen namelijk niet op de Braziliaanse grens waar ik mijn exitstempel moest halen dus ik had iemand uit mijn hostel al een portugees briefje laten schrijven met het verzoek of hij speciaal voor mij toch wilde stoppen. Tot mijn intense geluk wilde hij dat wel doen. Dit betekende dat ik maar twee kilometer hoefde af te leggen in niemandsland met mijn backpack ipv zes, wat met 30º toch wel erg prettig is. Ook had ik alvast Uruguase pesos gewisseld want in alle drie de plekken die ik zou bezoeken accepteren ze geen internationale kaarten... na wat lokale bussen arriveerde ik op mijn eerste bestemming in Uruguay! Punta del diablo, een klein vissersdorpje waar maar heel weinig te doen is behalve heerlijk relaxen aan het strand. Ik zat in een heel gezellig hostel met heel veel internationals en jawel twee groningers :p. 'S avonds gingen we met een grote groep naar het strand om een kampvuur te maken. We waren de enigen op een kilometerslang strand en ik heb nog nooit zoveel sterren kunnen zien. De andere avonden waren ook fantastisch met beerpong en mensen die behoorlijk wat talent lieten zien op hun gitaar. Overdag spendeerde ik voornamelijk op het strand met de mensen van het hostel. Het grootste deel van de tijd hadden we het strand voor onszelf. Echt bizar als je nagaat hoe mooi het daar is. Ook heeft een Uruguase man een Duits meisje en mij meegenomen op een tien kilometer lange wandeltocht door de duinen naar het uitzichtpunt boven op een berg in een nationaal park. Na die tocht hadden we behoorlijk honger dus zijn we langs de lokale vissers gegaan om vis te kopen en die vervolgens te barbecuen. Dat idee sloeg nogal aan in het hostel want de volgende dag leek iedereen ons voorbeeld te volgen en massaal lokale vis te bereiden :).
Dit weekend ben ik naar een nog afgelegener dorpje gegaan waar je alleen met een 4x4 kan komen. Electriciteit is zeer sporadisch aanwezig en het dorpje, cabo polonia, heeft maar 95 inwoners. Behoorlijk back to basic dus en weer echt een prachtig stukje paradijs op aarde. De honden, paarden, kippen en koeien lopen gewoon het hele dorp door en lijken niet echt een eigenaar te hebben. Ook waren er heel veel zeeleeuwen die nog een relaxter leven leken te hebben dan de inwoners zelf. Over 1 week stroomt het dorpje vol met gemiddeld 20.000 mensen maar toen ik er was was het nog heerlijk rustig! Na al deze dagen strand en luieren in mijn hangmat is het nu weer tijd voor meer sightseeing :). Deze week ben ik in montevideo, 1 nachtje in colonia en dan alweer door met de boot naar Buenos Aires!! Dankzij de vele reizigers in alle hostels ben ik alleen nog maar enthousiaster geworden over de komende bestemmingen. Je ontmoet zoveel bijzondere mensen en iedereen heeft wel weer unieke ervaringen opgedaan. Volgens mij is ' when i was in...' de meest gebruikte zinsnede in alle hostels en stiekem vliegt de tijd al veel te snel voorbij om alles nog te kunnen doen...
Xxx
Mijn laatste week stage was weer op de kinderafdeling in braganca. Er waren genoeg interessante cassusen maar helaas konden de nieuwe co's niet zo goed engels waardoor het ook wat saai werd. Ik keek dan ook wel weer erg uit naar de volgende bestemming! Na afscheid genomen te hebben van mn huisje van de afgelopen maand en alle studenten daar ging ik op weg naar Porto Alegre. 24 uur later was ik dan eindelijk op mijn eindbestemming maar helaas deed het hostel niet open. Nou vond ik dat niet heel gek om half 8 op zondagochtend maar na zo'n 3.5u wachten begon ik me toch wat zorgen te maken... Natuurlijk was er verder ook niks open en had ik mijn, niet al te lichte, tas bij me . Gelukkig waren er twee Franse meisjes die nog niet bij hun couchsurfhost durfden aan te bellen dus kon ik met hen de frustraties uitwisselen van het reizen in Brazilië. Niemand die engels kan( ook niet in de op 1 na grootste busterminal ter wereld), alleen kunnen reserveren met een br. ID, geen online tijdschema's etcetc. Toen ik net een ander hostel geboekt had deden ze dan eindelijk open. De eigenaar bleek nog in bed te liggen en ik was de enige gast. Uiteindelijk had ik het hele hostel dus twee nachten voor mezelf wat wel erg luxe voelde voor 9e per nacht :p. Porto alegre is een mooie havenstad in het zuiden van Brazilië. Naast een leuk historisch centrum hebben ze ook fantastische winkels die ik angstvallig vermeden heb aangezien ik momenteel met elke trip alweer spijt heb van de hoeveelheid kleding die ik heb meegenomen ( alhoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat alles absoluut noodzakelijk is)
Na porto alegre ging ik dan eindelijk richting Uruguay. Ik had al allemaal horrorverhalen gelezen over de grensovergang dus ik was redelijk voorbereid. De Braziliaanse buschauffeurs stoppen namelijk niet op de Braziliaanse grens waar ik mijn exitstempel moest halen dus ik had iemand uit mijn hostel al een portugees briefje laten schrijven met het verzoek of hij speciaal voor mij toch wilde stoppen. Tot mijn intense geluk wilde hij dat wel doen. Dit betekende dat ik maar twee kilometer hoefde af te leggen in niemandsland met mijn backpack ipv zes, wat met 30º toch wel erg prettig is. Ook had ik alvast Uruguase pesos gewisseld want in alle drie de plekken die ik zou bezoeken accepteren ze geen internationale kaarten... na wat lokale bussen arriveerde ik op mijn eerste bestemming in Uruguay! Punta del diablo, een klein vissersdorpje waar maar heel weinig te doen is behalve heerlijk relaxen aan het strand. Ik zat in een heel gezellig hostel met heel veel internationals en jawel twee groningers :p. 'S avonds gingen we met een grote groep naar het strand om een kampvuur te maken. We waren de enigen op een kilometerslang strand en ik heb nog nooit zoveel sterren kunnen zien. De andere avonden waren ook fantastisch met beerpong en mensen die behoorlijk wat talent lieten zien op hun gitaar. Overdag spendeerde ik voornamelijk op het strand met de mensen van het hostel. Het grootste deel van de tijd hadden we het strand voor onszelf. Echt bizar als je nagaat hoe mooi het daar is. Ook heeft een Uruguase man een Duits meisje en mij meegenomen op een tien kilometer lange wandeltocht door de duinen naar het uitzichtpunt boven op een berg in een nationaal park. Na die tocht hadden we behoorlijk honger dus zijn we langs de lokale vissers gegaan om vis te kopen en die vervolgens te barbecuen. Dat idee sloeg nogal aan in het hostel want de volgende dag leek iedereen ons voorbeeld te volgen en massaal lokale vis te bereiden :).
Dit weekend ben ik naar een nog afgelegener dorpje gegaan waar je alleen met een 4x4 kan komen. Electriciteit is zeer sporadisch aanwezig en het dorpje, cabo polonia, heeft maar 95 inwoners. Behoorlijk back to basic dus en weer echt een prachtig stukje paradijs op aarde. De honden, paarden, kippen en koeien lopen gewoon het hele dorp door en lijken niet echt een eigenaar te hebben. Ook waren er heel veel zeeleeuwen die nog een relaxter leven leken te hebben dan de inwoners zelf. Over 1 week stroomt het dorpje vol met gemiddeld 20.000 mensen maar toen ik er was was het nog heerlijk rustig! Na al deze dagen strand en luieren in mijn hangmat is het nu weer tijd voor meer sightseeing :). Deze week ben ik in montevideo, 1 nachtje in colonia en dan alweer door met de boot naar Buenos Aires!! Dankzij de vele reizigers in alle hostels ben ik alleen nog maar enthousiaster geworden over de komende bestemmingen. Je ontmoet zoveel bijzondere mensen en iedereen heeft wel weer unieke ervaringen opgedaan. Volgens mij is ' when i was in...' de meest gebruikte zinsnede in alle hostels en stiekem vliegt de tijd al veel te snel voorbij om alles nog te kunnen doen...
Xxx
-
10 December 2013 - 07:52
Vincent:
Nou, nou, het wordt tijd voor foto's. Vast al weer wat bruiner geworden. Vis barbecuen en mooi strandleven, hoe mooi kan het zijn. Vanavond wel tijd om met je familie te skypen? Zitten hier onder de Kerstboom. Heb je al plannen voor de Kersttijd? Kan mij voorstellen dat je voor deze dagen ook tijdig moet boeken.
Veel liefs en geniet, Papa -
10 December 2013 - 12:34
Ans Van Woerkom:
Hoi claudia,
Leuk even conact met jou te hebbben,
Ik heb al verschillende mails van je gelezen erg intyeressant wat jij alllemaal al hebt mee
gemaakt. Ik wens je nog een voorspoedige reis en wellicht ttot horens en tot ziens.
Hartelijke groeten en pas goed op jezelf.
Oma van woerkom, -
10 December 2013 - 17:37
Marlies En Franc:
Hi claudia,
Knap dat je al die afstanden aflegt op een niet al te luxe manier, maar dat maakt je trip vast nog avontuurlijker. Ook fijn dat je je verhalen vaak kan delen met andere backpackers want hoe mooi ook soms best wel afzien, maar met handen en voeten praten lukt het je nog steeds. Hoop dat je de komende tijd in meer toeristischere delen je engels weer tevoorschijn kan halen . Wel zo handig.
Tot schrijfs... marlies en franc
-
11 December 2013 - 19:55
Chantal:
Hoi Claudia,
En dit doe jij toch maar gewoon even! Het leven en avontuur daar staat in schril contrast met het leven hier in Nederland. Niet dat we hier niet genieten van de goede dingen van het leven maar wat jij meemaakt is onvergetelijk voor de rest van je leven. De afwisseling van werken en iets leren en genieten lijkt elkaar goed aan te vullen. Een oude buurvrouw gaat binnenkort ook twee weken naar Uruguay. Ze is daar 20 jaar geleden geweest en gaat herinneringen ophalen. Gelukkig heb je nog een flink aantal weken te gaan om nog meer te gaan ontdekken. Elke passerende reiziger geeft je weer iets mee voor je volgende bestemming. Echt alleen zul je je denk ik niet voelen.
Geniet van al het moois wat je tegenkomt. Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
